სანამ ამ პოსტს წაიკითხავდეთ (თუ კი წაკითხვას აპირებთ, რათქმაუნდა, თორე, ისე ვინ გაძალებთ..), მინდა დაბეჯითებით განვაცხადო (კიდევ ერთხელ და მემილიონედ), რომ მართლმადიდებელი ვარ, თუმცა, რიგი შეხედულებების გამო და რიგიც შემთხვევითობის გამო, კარგად არ ვარ გათვითცნობიერებული ჩემს რელიგიაში, სჯულის კანონებში და აშ..
მოკლედ, ჩათვალეთ, რომ ეს პოსტი არის პირველ რიგში გულწრფელი შეკითხვა.. მეორე რიგში – გულწრფელი აღშფოთება.
ორი თვე არ არის გასული, რაც ჩემი ბავშვობის ერთ–ერთ მეგობარს შვილი შეეძინა. ჩემსა და მის ერთ საერთო მეგობარს, რომელიც კიდევ უფრო ახლობელი და დიდი ხნის მეგობარია ახალშობილის მამის და დედისაც კი, მათი შვილი უნდა მოენათლა. ამას, წინ უსწრებდა, როგორც ხდება ხოლმე ჩვენთან ჯვრისწერაზე მეჯვარეობა. მოკლედ, ეს ამბავი ამ ჩვენი მეგობრის დაოჯახებიდან მწიფდება და ყველანი ერთად ველოდით ჯერ ბავშვის გაჩენის, ხოლო შემდეგ ნათლობის დღეს.
სულ რამოდენიმე დღის წინ ეს დღეც დადგა. სამწუხაროდ, აღმოჩნდა რომ, ჩემს მეგობარს, რომელსაც ბავშვი უნდა მოენათლა ე.წ “დედათა წესი” დაეწყო. ამ დროს მართლმადიდებელ ქალებს ტაძარში შესვლა ეკრძალებათ, რადგან უწმინდურებად მოიაზრებიან (მენსტრუაცია, რაც ჩემთვის საკრალური პროცესია საშოს სანაყოფედ მოსამზადებლად რატომ ითვლება უწმინდურობად ნამდვილად არ მესმის, თუმცა, ამას შევეშვათ). ამის მიუხედავად, ჩემი მეგობარი ნათლობაზე მაინც წავიდა, იმ იმედით, რომ ტაძრის გარეთ მომლოდინეს, მას ნათლიად “მოიხსენიებდნენ” (ნათლიად მოხსენიება, კი, მოგეხსენებათ, ცხრა მთას იქეთ გადაკარგული კაცისაც შეიძლება).
არაფერიც! როგორც შემდეგ თავად აღნიშნა, შეწუხებულმაც, გაბრაზებულმაც, გაკვირვებულმაც – მამაომ, რომელმაც ბავშვი მონათლა და რომელიც 30 წელზე დიდი ხნისა არ იქნებოდაო, ისიც და კიდევ ერთი მეჯვარე გოგონა, რომელსაც ასევე დედათა წესი ჰქონდა, ნათლიებად არც მოიხსენია, სწორედ იმ მიზეზით,რაზეც ზემოთ ვისაუბრეთ!
რამდენადაც არც მოძღვარი მყავს რომ ვკითხო, არც ვიცნობ ვინმეს ღრმად კომპეტენტურს (ისეთს მაინც, ვინც გააზრებულად არის მართლმადიდებელი.. მართლა არ ვიცნობ.. ჩემი მართლმადიდებელი ნაცნობების აბსოლიტური უმრავლესობა იმ კატეგორიის ადამიანებს მიეკუთვნება, რომლებიც ნებისმიერი მამაოს ნათქვამს, უბრალოდ, დაფიქრების გარეშე ჭეშმარიტებად მიიჩნებს, რადგან მათ შესამოსელი აცვიათ და წვერს ატარებენ), ამიტომ, ეს შეკითხვა დავწერე პირწიგნაკზე არსებულ თეოლოგიურ გვერდზე Orthodox Theology, სადაც ისე დაემთხვა, რომ სწორედ ამ თემაზე მიდიოდა დებატები. არ ვიცნობ იმ ადამიანებს, ვინც ამ ჯგუფში წერს, თუმცა, ფაქტია, რომ მათი ნაწილი მაინც კარგადაა გარკვეული იმ საკითხში, რაზეც საუბრობს.
მოკლედ, ერთ–ერთისაგან (მხოლოდ ერთისგან, სხვამ არ ჩათვალა შეკითხვა თუ ფაქტი ყურადსაღებად, ალბათ) პასუხი ასეთი იყო: “სოფიო, მე მოკლედ მოგწერ, მოძღვრის მიერ არმოხსენიებაც ზედმეტი სიმკაცრე იყო, რაც სამწუხარო რეალობაა, რომელიც იმედია ნელნელა გამოსწორდება.
ბ-ნ ლევანს მადლობა, რომ დიალოგი კორექტულად მიმდინარეობს, უბრალოდ იმედია მალევე მივალთ დასკვნებამდე, რომ ძალიან არ გაიწელოს კამათი, და მართლა კამათი კამათისათვის არ გამოვიდეს.
საკითხი სენსიტიურია და ზედმეტად ნუ დავძაბავთ, დასვკვნებისაკენ მოგიწოდებთ :)”
მოკლედ, ალბათ მიხვდით, რომ ამ პასუხის მხოლოდ პირველი აბზაცი შეეხებოდა ჩემს შეკითხვას.
რადგანაც ვთვლი, რომ პასუხი ძალიან ზოგადი იყო, ვეცადე კითხვა სხვანაირად დამესვა: “მალობა პასუხისათვის, მაგრამ, ნამდვილად არ არის ჩემთვის ეს პასუხი ამომწურავი. როგორ, ნებისმიერი ადამიანის მიერ “სამსახურეობრივი მოვალეობის გადამეტება” თუ ისჯება, სულ მცირე საყვედურით მაინც, ეს ასე უნდა დარჩეს? ადამიანმა ბავშვს ნათლია დაუკარგა, ნათლიას ნათლული. და ეს არაფერს ნიშნავს? ასეთი “ცოტა სიმკაცრე” ძალიან ბევრი გამიგია. არაფერი არ “სწორდება” თავისთავად, გაუარესებით კი ბატონო.. გაუარესდება თუ ამ ამბავს არ მიეხედა”
მოკლედ, ჩემი ამ კომენტარის ქვემოთ დებატები ისე გაგრძელდა, თითქოს არც ვარსებულიყავი და ვთვლი, რომ იქ ისევ რაიმეს დაწერას აზრი აღარ აქვს, იქაურობამ “ოლიმპო” მომაგონა, სადაც ჩემსავით “უბრალო მოვკვდავებს” არაფერი ესაქმებათ და ერთმანეთს ბუმბულიანი კალმებით ეფარიკავებიან; ამიტომ, ბოდიშს ვუხდი (გულწრფელად) ჩემს მეგობრებს, რომლებსაც ეს ისტორია გადახდათ (განსაკუთრებით “დაწუნებულ” ნათლიას, რომელიც თავიდან არ იყო მომხრე ამ ამბავზე საჯაროდ საუბრის, თუმცა, მერე მთხოვა, შენც გაიკითხე და გაარკვიეო) და გეკითხებით, ყველას, ვინც კი ასე თუ ისე კომპეტენტური ხართ ამ საკითხში –
1.იყო თუ არა ზემოთხსენებული მამაო სწორი, როდესაც დედათა წესიანი ქალები ნათლიებად არ მოიხსენია?
2. თუ არ იყო სწორი, რამდენად ნორმალურია და აქვს უფლრბა მამაოს, თავად ღებულობდეს მსგავს გადაწყვეტილებას?
3. და თუ ასე იქცევა (ხელოვნურად ამკაცრებს და ამძიმებს მართლმადიდებლურ კანონებს), უნდა იყოს თუ არა რაიმე ბერკეტი, ამ საქციელის აღმოსაფხვრელად?
სამწუხაროდ, ეს არ არის პირველი შემთხვევა.. ჩემდა გასაოცრად, ხშირად გამიგია, რომ ერთ მამაოს მრევლისთვის “აუკრძალავს” ან ძალიან მკაცრად მოუთხოვია რაღაც, რასაც სხვა მამაოები დიდ ყურადღებას ან საერთოდ ყურადღებას არ ანიჭებენ (მაგალითად, რამოდენიმე წლის წინ, ჩემს ნაცნობებს და მათი ეკლესიის დანარჩენ მრევლსაც კურთხევა ჰქონდათ გაეუქმებინათ “ოდნოკლასნიკები”, რადგან, თურმე იქ ოჯახები ინგრევა, სამაგიეროდ, შიგვე ასობით საეკლესიო და მართლმადიდებლური ჯგუფია გახსნილი, რომლებსაც სასულიერო პირები მართავენ. სამაგიეროდ, იგივე ნაცნობის მამაოს არ აუკრძალავს ქალებისთვის ეკლესიის გარეთ შარვლის ტარება, რაც კატეგორიულად აუკრძალეს მეორე მეგობარს, რომლისთვისაც სოციალური ქსელებიდან გამოსვლა არ მოუთხოვიათ და აშ). ერთის მხრივ, გამიგია მრევლს ეს სიმკაცრე როგორ ემაყება, მეორეს მხრივ კი, მიჩნდება კითხვა – თუ მართლმადიდებლობა ამას არ ითხოვს, რატომ უნდა წყვეტდეს რიგითი მამაო რა აუკრძალოს ხალხს და რისი კურთხევა მისცეს?
დიდი მადლობა პოსტის წაკითხვისათვის. ველი (კომპეტენტურ) პასუხებს.
41.716667
44.783333
Social Animal's Kingdom 