დაახლოებით ერთი წლის წინ, ჩემს მიერ მრავალგზის ხსენებულ და ჩვენი ბედნიერი ცხოვრების განუყრელ თანამგზავრად ქცეულ სოციალურ ქსელ პირწიგნაკში ქართველები ახალ საბავშვო წიგნზე ალაპარაკდნენ. არა, კი არ ალაპარაკდნენ – ახმაურდნენ. მაშინ ბლოგი არ მქონდა, უბრალოდ იდეების გაცვლა-გამოცვლას ვაკვირდებოდი.
გუშინ ხელმეორედ წავაწყდი ამ წიგნის ფოტოს ერთ-ერთი ”ფრენდის” ალბომში. მის ქვემოთ გაკეთებული კომენტარები კი დაახლოებით ასე ჟღერდნენ – როგორ გაბედეს ამის ქართულად თარგმნა? ვინ ოხერმა ჩაიდინა ეს? აი, რა უნდათ, რომ ასწავლონ ქართველ ბავშვებს! და აშ და აშ…
ხო, მართლა, საუბარია ვერნერ ჰოლცვართის (Werner Holzwarth) ძალიან ცნობილ საბავშვო წიგნზე – ”პატარა თხუნელას შესახებ, რომელსაც სურდა გაეგო ვინ დააკუკა თავზე” (ეს ჩემი თარგმანია, მეტი ნათელი რომ მოვფინო საქმის ვითარებას).
ზღაპრის ავტორი, ბატონი ვერნერი (აკი, ეტყობა კიდეც ფოტოზე, ბოროტების განსახიერება რომ ბრძანდება!..) გახლავთ ვიზუალური კომუნიკაციების პროფესორი გერმანიაში, ვაიმარის 
უნივერსიტეტში. კიდევ ბევრგან მუშაობს და სხვადასხვა პროექტებით არის დაკავებული (მაგალითად, როგორ შემცირდეს ალკოჰოლიზმი მოზარდებში და მისთ), მაგრამ ეს ჩვენ არ გვაინტერესებს.
წიგნი, პატარა თხუნელაზე გამოიცა 1989 წელს და სწრაფადვე გახდა ბესტსელერი საბავშვო წიგნებს შორის. ეს წიგნი დღემდე პოპულარულია მსოფლიოს ძალიან ბევრ ქვეყანაში.
საქართველოში მას კვერცხები დაუშინეს.
ახლავე მოგახსენებთ რატომ, მაგრამ, მანამდე, გთხოვთ ნახოთ მულტფილმი, შექმნილი ამ ზღაპრის (თუ რაც არის) მიხედვით –
ზღაპარის შინაარსი როგორია, ეს უკვე იცით. ახლა დავფიქრდეთ, რას შეიძლება ასწავლიდეს ის პატარებს?!. რაღაც ხომ უნდა ისწავლონ ბავშვებმა მისი დახმარებით?
ჩემი აზრით, ძნელი არ უნდა იყოს ამის გამოცნობა, პასუხი მეტისმეტად ტრივიალურია – ბავშვებო, საყვარლებო, თუ თავზე დაგაკუკეს, იცოდეთ, რომ , რადაც არ უნდა დაგიჯდეთ, თქვენც უნდა (არც მეტი და არც ნაკლები!!! მიაქციეთ ამას ყურადღება..) დააკუკოთ მას თავზე!
მე მინახავს ამაყი ქართველი მშობლები, რომლებიც ორი წლის შვილს აქეზებენ – დედა შეიგინე, მიდი, შეიგინე! ბავშვის გინებაც მომისმენია, საყვარლად უწმაწური (დედა მოტაა, შეცეციი, მულეტო, კეოო და აშ და აშ) .. მე მინახავს ქართველი მშობლები (შეიძლება სხვა ეროვნებისაც, მაგრამ, რაში მანაღვლებს ახლა მე ისინი) უკბილო პატარებს (კბილიანებსაც) სიგარეტს რომ სჩრიან პირში, ღვინოს და ლუდს ასმევენ და სიხარულით ჭკუაზე არ არიან – უიმე, მოეწონა, მამას გავს, ენაცვალოს მამა ჭუჭუ-კვერცხებშიო! მე მინახია ქართველი მამები, პატარა ბიჭებს რო ეჩურჩულებიან – წამო, მე და შენ ნაშებში წავიდეთო (დედები კისკისებენ ამ დროს), ცოლი არ მოგყავს, დროა უკვე, გაგებრიქა კუტუებიო და ამისთანები…
მაგრამ, ოო, როგორ შეიძლება ქართველმა მშობელმა შვილს წაუკითხოს ზღაპარი პატარა თხუნელაზე, რომელიც არ მოისვენებს, მანამ, სანამ სამაგიეროს არ მიუზღავს ეზოს ძაღლს – შეურაცყოფისათვის!
სამაგიეროდ, როცა ზემოთხსენებული ბავშვები გაიზრდებიან, მათ კარგად ეცოდნებათ დედის გინება, ლუდის და ღვინოს სმა, სიგარეტის ქაჩვა, ნაშებში სიარული.. მაგრამ, მორჩილად აიტანენ თავზე დაკუკვას ოჯახში, სკოლაში, სამსახურში, ქვეყანაში (მთავრობისგან, მაგალითად ხელისუფლებისგან) და საერთოდ, ყველასგან, ვინც კი მოახერხებს მათ თავზე დააკუკოს…
ან თუ არ მოითმენენ — მოიტანენ დანას, ნაჯახს, თოფს, კალაშნიკოვს, მუხას, ქვემეხს, ტანკს მოაგორებენ და გადაცხრილავენ ვინც მათ თავზე დაკუკვა გაუბედა.. იმასაც გამოსჭრიან ყელს და მის ოჯახსაც, მეზობლებსაც და ყველას… ყველას, ვინც მის სიახლოვეს იქნება!
ნეტავი ვინ, რა არაადამიანმა გაბედა და თარგმნა ეს წიგნი! მერე, როგორ გაბედეს და დაბეჭდეს! ეროვნულობას ებრძვიან! ერის გადაჯიშება უნდათ! მტრები გვყავს, მტრები!!!! ვაი, ბედკრულო საქართველოვ…
აი, ასეთი პათოსით და გულში მჯიღის ცემით ვასრულებ პოსტს პატარა თხუნელაზე, რომელიც ჩემი შვილების საყვარელი პერსონაჟია, სხვათაშორის.
Social Animal's Kingdom 